Eén keer per jaar organiseren wij een reisje naar een wijngebied in Europa waarbij gezelligheid een belangrijk onderdeel is. Dit jaar gingen we richting Spanje en op zondag 2 juni vlogen we ’s morgens vroeg vanaf Schiphol naar Bilbao om daar in de bus te stappen en koers te zetten naar het uiterst gezellige Logroño. Onze eerste stop is bij Bodegas Valdemar in Rioja Alavesa. Het wijngebied La Rioja ligt met een lengte van ca. 120 km aan beide oevers van de Ebro en eigenlijk ontleent het zijn naam aan een zijrivier, de Rio Oja. Rioja Alavesa is het meest noordelijke en centrale deel van Rioja.
Omdat we toch een tijdje in de bus moeten zitten voordat we op de plaats van bestemming zijn heeft Valdemar een picknicklunch voor ons geregeld die we gezellig met elkaar op een parkeerplaats nuttigen. Natuurlijk zit daar wijn bij en wel de nieuwe tempranillo van dit huis en een heerlijk frisse rosé. Goede start van een mooie reis. We checken in in Hotel Bracos in Logroño en hebben nog even een uurtje om rond te lopen en een biertje te pakken op een terrasje.
Bodegas Valdemar
Om 17.00 uur staat de bus weer klaar om ons naar Bodegas Valdemar te brengen, een keurig middelgroot wijnbedrijf, waar we hartelijk begroet worden door Roberto Olonso, de exportmanager. Alles ziet er spik en span uit en de hoeveelheid wijn die hier opgeslagen ligt is immens. Hij vertelt enthousiast over dit familie-bedrijf waar al sinds 1889 wijn gemaakt wordt en waar nu de 5egeneratie aan het roer staat. Die overigens de eerste stappen richting Amerika gezet hebben (Washington State) en daar sinds vorig jaar Valdemar Estate opgezet hebben en wijn gaan produceren.
Maar even terug naar de bakermat. Rioja is natuurlijk de oudste DOC appellatie van Spanje en Valdemar heeft een aantal noviteiten op zijn naam staan. Zo waren zij in 1988 de eerste om een houtgelagerde witte Rioja te maken van Viura in Alto Cantabria en sinds 2005 wordt daar voor het eerst op grote schaal witte tempranillo aangeplant, nadat deze ooit spontaan is ontstaan door een mutatie van de tempranillo druif. Zeer verhelderend is het verhaal wat Roberto vertelt over de rijping van wijn in houten vaten. In Rioja zijn bepaalde wetten over de minimum termijn van deze houtrijping, nl. voor een crianza is dat minimaal 1 jaar hout en 1 jaar op fles, reserva minimaal 1 jaar hout, 2 jaar op fles en een gran reserva 2 jaar hout en 3 jaar fles.
Voor wijnen van voor het oogstjaar 2009 geldt niet de bepaling hoe nieuw of oud vaten moeten zijn. Er is een levendige handel in gebruikte vaten die voor een schijntje van de prijs worden doorverkocht (een nieuw vat kost al gauw zo’n 800 euro) Je moet je dus bij aankoop van sterk afgeprijsde oude reservas en gran reservas afvragen in welke vaten die gelagerd zijn geweest en wat de kwaliteit van deze wijnen is.
Na dit uitgebreide en inspirerende verhaal en proeverij is het tijd voor een apéritief op het terras (het is inmiddels na achten en onze Hollandse magen beginnen te knorren). We krijgen heerlijke gegaarde boterzachte rode paprika met olijfolie en knoflook en gaan naar binnen om te genieten van een uitstekend diner.
We nemen afscheid van Roberto, stappen weer in de bus en rijden terug naar Logroño waar we nog even met een aantal een biertje pakken in één van de gezellige nauwe straatjes daar.
Maandag 3 juni 2019 (Logroño)
Bodegas Aragonesas, oftewel Coto de Hayas
Na een stevig ontbijt (de lunch is pas gepland om 14.45 uur) stappen we weer in de bus en gaan op weg richting Campo de Borja in de provincie Aragon. Naarmate we verder naar het zuiden rijden wordt het steeds stiller op de weg en steeds dorrer. De producent die we hier bezoeken is Bodegas Aragonesas in Fuendejalon, bij ons beter bekend als Coto de Hayas, wat overigens “de grens van de beukenboom” betekent, vandaar al die boompjes op het etiket. Terwijl Rioja gedomineerd wordt door de tempranillo druif is het in de hitte van de vlakte van Aragon de garnacha die het beste tot zijn recht komt. De 3700 ha wijngaard zijn dan ook hoofdzakelijk aangeplant met deze druivensoort, waarvan sommige stokken 100 jaar oud zijn. De boeren die deze wijngaarden bewerken worden begeleid door de wijnmakers om het beste uit hun wijngaard te halen. Uit het verhaal wat David, de exportmanager, vertelt, proeven we een beetje dat het niet altijd even makkelijk is om alle boeren gelijkelijk te motiveren. Met name de oude wijngaarden willen ze graag behouden, maar de boeren vinden dat vaak te zwaar werk, ook omdat alle stokken vrij laag bij de grond staan. In dat geval worden stukken wijngaard van de boeren gehuurd en bewerken ze die wijngaarden zelf.
Na een korte rondleiding staat er een uitstekend verzorgde proeverij voor ons klaar, waarbij we wederom constateren dat de kwaliteit van de rode wijnen van Coto de Hayas uitstekend is en eigenlijk helemaal bij Henri Bloem past, nl. uitstekende wijnen voor de liefhebber tegen een zeer aantrekkelijke prijs. Alle rode wijnen van hoofdzakelijk Garnacha blinken uit door hun fruit en dikke sap. We werden hier helemaal vrolijk van. Tussen het kletsen door kwamen we er ook nog even achter dat de Reserva die Cierzo heet, de naam is van de frisse, droge wind die hier altijd waait.
Bodegas Esteban Martin, oftewel Marquès de Alfamen
De klokt tikt door en we gaan naar onze volgende bestemming: het plaatsje Alfamen, nog een stuk zuidelijker, in de DOP Cariñena. Het landschap wordt nog stiller, dorrer en de plaatsjes die we passeren zien er zeker niet erg rijk uit. Bij Bodegas Esteban Martin worden we allerhartelijkst begroet door een oude bekende, nl. Eva Roy die vorig jaar in november onze gast was op onze najaarsproeverij. We lopen een beetje achter op schema, het is inmiddels bijna half 3, en Eva snapt dat we eigenlijk wel een beetje honger beginnen te krijgen, na het ontbijt om 8.00 uur vanmorgen. Zij stelt dus voor om eerst maar eens samen lekker te lunchen en tijdens de lunch de wijnen die bij ons bekend zijn onder de naam Marques de Alfamen te proeven. Geen slecht idee. Naast de ons bekende wijnen proeven we ook nog de nieuwe Niño. We worden verrast met een stevige lunch. Bodegas Esteban Martin is een jong familiebedrijf. Ze bestaan als wijnhuis pas 15 jaar en bezitten naast granen, tomaten, kippenboerderijen en een transportbedrijf ca. 200 ha wijngaard allemaal in eigen beheer. We hebben dit wijnhuis nog niet zo lang in ons assortiment, maar zijn er wel heel blij mee. Prima wijnen voor een prima prijs.
We lopen naar de wijngaard aan de overkant. Pfff wat is het hier al heet en het is pas begin juni, kan je nagaan hoe hoog de temperaturen in juli/augustus zijn. Je voelt het ook aan de bladeren van de druivenstokken, die zijn veel dikker dan we elders gevonden hebben. Het lijken wel vetplanten en dat is ook wel nodig om niet in de hete zon te verbranden. We maken een gezellige groepsfoto en stappen in de bus richting Zaragoza waar we vannacht slapen. Eva komt om 8.00 uur ’s avonds naar ons toe en laat ons een stukje Zaragoza zien met o.a. de prachtige basiliek, op het Vaticaan na de grootste in de wereld. We zijn nog net op tijd om naar binnen te glippen en een indruk te krijgen van dit kolossale gebouw.
Eva neemt ons mee naar een tapas bar die helemaal in het teken staat van de stierengevechten. Allemaal foto’s van toreadors aan de wanden en een groot beeldscherm waarop de stierengevechten worden uitgezonden. Dit wordt niet door iedereen van ons gewaardeerd.
Eva heeft nog iets voor ons in petto en we lopen binnen bij La Lobera de Martin waar allerlei lekkernijen op tafel verschijnen en we met elkaar een heel gezellige avond hebben, waar Eva naar hartelust aan mee doet. Het is middernacht als we dit restaurant verlaten en enkele van ons nemen afscheid en gaan terug naar het hotel maar Eva wil nog wel dansen dus we zoeken nog een gezellige kroeg op, maar het is uiteindelijk toch maandagavond, dus helemaal uitgestorven. Wij drinken met elkaar nog een glas cava en dan is het toch echt tijd om het hotel op te zoeken, want morgen worden we om 7.30 uur aan het ontbijt verwacht. Welterusten.
MARQUES DE MURRIETA
De laatste dag van onze groepsreis “Bloem in Spanje” is aangebroken. We zitten nog een beetje vol van al het eten van de vorige dag en doen het rustig aan. Een beetje fruit, een yoghurtje en een kop koffie en hup de bus in. We gaan terug richting Logroño waar we om 10.30 uur verwacht worden bij Marqués de Murrieta. Op de dag af 5 jaar geleden was ik ook hier samen met collega’s van Henri Bloem Amersfoort. Wat een feest om weer terug te zijn. De exportmanager Borja Larocca die ook aanwezig was op onze voorjaarsproeverij komt ons tegemoet. We hebben hier de tijd tot 14.00 uur want om 16.00 uur moeten we weer op het vliegveld van Bilbao zijn voor ons terugreis naar Nederland. Dat lijkt dus een hele tijd, maar dat loopt even iets anders. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.
We worden opgewacht door Miriam die al 20 jaar bij Murrieta werkt en zelf uit een wijnboerenfamilie komt. Ze vertelt met heel veel enthousiasme over alles waar Murrieta voor staat. Alles wordt hier in het werk gesteld om topwijnen te maken. Alles wordt gemonitord, van de vochtigheidsgraad in de grond, tot de sapstromen in de stokken, tot de bladintensiteit per stok. Je kunt het zo gek niet bedenken. Toen ik 5 jaar geleden hier voor het eerst kwam was de renovatie van het hoofdgebouw net klaar en werd het in november van dat jaar geopend door de Spaanse koning (Ik was er dus eerder dan de Spaanse koning). Inmiddels zijn ze alweer allerlei andere gebouwen aan het neerzetten om de opslag van de wijnen te vergroten en logistiek beter te kunnen begeleiden. Uiteindelijk liggen hier meer dan 4 miljoen flessen opgeslagen, omdat hier niets minder gemaakt wordt dan wijnen het de classificatie reserva wat betekent dat ze minimaal 1 jaar in vaten liggen en vervolgens nog eens 2 jaar op fles. Bij Murrieta verschilt dit per jaar en is de termijn vaak veel langer.
Marquès de Murrieta bezit 300 ha eigen wijngaarden, waarvan de belangrijkste de La Plana is waar de druiven voor de Castillo Ygay aangeplant staan. Ygay wordt alleen in de beste jaren gereleased en dat is sinds 1877 slechts 53 keer gebeurd, waarvan de laatste de 2009 is. Op korte termijn zal de 2010 op de markt komen. Het bijzondere van de La Plana wijngaard is dat in het midden van die wijngaard 6 ha viura aangeplant staat tussen de tempranillo. Hoe dat precies gekomen is weet blijkbaar niemand, maar het verhaal gaat dat bij de aanplant van de stokken in 1945 iemand expres of per ongeluk deze witte druiven hier gezet heeft. En laat dit stukje wijngaard nu de mooiste witte wijnen produceren, zoals de met 100 Parker punten bekroonde Castillo Ygay blanco 1986 die recentelijk op de markt gekomen is. Ook de prachtige Capellanìa blanco wordt geboren in deze wijngaard.
Tijdens de buitengewone lunch die ons aangeboden werd, kregen we dit allemaal te proeven (niet de 1986 Ygay blanco natuurlijk), maar wel de Castillo Ygay Gran Reserva Especial 2009 die toch voor € 96,50 bij ons in de winkel ligt. Wat een feest.
Ondanks dat ze voor de top gaan, is hun drijfveer om de “gewone” Murrieta Reserva voor iedereen toegankelijk te houden, zowel in smaak als in prijs. De wijn moet vriendelijk, elegant zijn, om van te genieten en binnen een prijs zodat een wijnliefhebber op een mooi moment van deze wijn kan genieten, want dat is het allerbelangrijkste.
Omdat er wat misverstand was over het tijdstip waarop we het vliegtuig moesten halen, moesten we eigenlijk veel te gehaast vertrekken, zonder echt van het dessert te kunnen genieten. Toen ik Borja een berichtje stuurde om hem te bedanken en dat we het jammer vonden dat we zo zonder dessert weg moesten, appte hij terug: “we finished your dessert, don’t worry”.
Dat is zo prettig van deze groep mensen die samen tot in de perfectie werken om een prachtig product te promoten. Ze doen dat met zoveel passie en enthousiasme, zonder poeha.
Weer terug in Nederland kijken we terug op een paar geweldige dagen in La Rioja met mooie wijnen, interessante verhalen en gezellige collega’s. Waar zullen we volgend jaar eens naar toe gaan?
Marja van Tooren
Wijnkoperij Henri Bloem Arnhem
5 juni 2019