Op zondagmorgen 3 juni 2012 reden vanuit heel Nederland blauwe Bloembusjes richting Schiphol om om 8.00 uur in te checken op een vlucht naar Milaan voor een bezoek aan een aantal wijnboeren in Piemonte, met de beroemde Barolo’s.
TENUTA IL FALCHETTO
Het eerste bezoek was zondag tegen het einde van de middag aan het ons zo bekende huis Il Falchetto in Santo Stefano Belbo. We werden daar met open armen ontvangen alsof we familie waren. De hele familie Forno stond buiten. Giogio Forno had zelfs een reis naar Noorwegen geannuleerd omdat hij ons wilde verwelkomen. Il Falchetto is al 15 jaar een vaste factor in ons assortiment en wordt al vele jaren door onze klanten zeer gewaardeerd, vanwege de uitstekende prijs-kwaliteitverhouding.
Het was voor mij nieuw om te horen dat de Moscato d’Asti eigenlijk hun belangrijkste wijn is. Met meer dan 200.000 flessen per jaar, tegenover slechts 4.000 flessen Bricco Paradiso. De Bricco Paradiso is hun hoogstgelegen wijngaard met 3 verschillende grondsoorten, waarvan de wijnen apart gevinifieerd worden en later geassembleerd.
Momenteel bezitten de Forno’s 24,5 ha wijngaard in Langhe en Monferrato.
Na een rondleiding door het bedrijf stonden in de vatenkelder prachtig gedekte tafels klaar waar een 10-gangen diner voor ons bereid werd door Chef Tony Festa. Met zeer goed gevulde magen liet de bus zich weer langzaam van de berg afzakken (behoorlijk stijl) richting Alba, maar niet zonder Giorgio uit te nodigen om op onze Najaarsproeverij aanwezig te zijn.
PIRA & FIGLI
De maandag hadden wij een iets uitgebreider programma. Door het prachtige Piemontese landschap reden wij naar Barolo, waar wij verwelkomd werden door Chiara Bosschis van Pira & Figli, ooit de eerste vrouwelijke wijnmaker in Barolo. Een kleine gepassioneerde jonge vrouw, die met heel veel kennis en een eigen filosofie prachtige Barolo’s maakt. Haar basisprincipes zijn: good, clean, fair en organic. Het is haar streven om in haar wijngaarden (slechts 7 ha.) het terroir van Barolo zo origineel mogelijk te vertalen, zonder te manipuleren. Toen wij haar vroegen welk van haar jaargangen het best is, antwoordde ze: Het is net als met kinderen, ze zijn allemaal goed, maar allemaal anders. Zo zijn haar wijnen ook, ze beschouwt ze als haar kinderen.
In plaats van een bezoek te brengen aan het plaatselijke wijnmuseum, stapte zij bij ons in de bus en liet ons de omgeving zien en de ligging van haar Cannubis wijngaard, precies in het hart van Barolo op zeer zanderige grond. We namen met een goed gevoel afscheid, dit was een vrouw met hart voor haar product.
PAOLO SCAVINO
Op weg naar Paolo Scavino, waar we ontvangen werden door Enrica Scavino, de kleindochter van de oprichter. Een prachtig gebouwd domein, imposant en modern, met heel veel immens grote houten deuren die ons leidden naar een zeer indrukwekkende vatenkelder. Alles was tot in de puntjes verzorgd en de wijnen waren van bijzonder hoge kwaliteit en toch ontbrak hier de passie, die alleen een wijnmaker over kan brengen. De wijnen die internationaal zeer hoog aangeschreven staan, worden volgens alle gangbare regels van de beste kwaliteit druiven gemaakt, maar ik had moeite de echte eigen filosofie te ontdekken.
LE CECCHE
Niet zo zeer een wijnmakersfilosofie, als wel een bepaalde leefwijze ontdekten wij bij Jan de Bruijne van Le Cecche. Deze gastvrije aardige Vlaming ontving ons samen met zijn vrouw Paola op bijzonder hartelijke wijze. Op zoek naar een huisje om na zijn pensionering van te genieten, ontdekten hij 10 jaar geleden Le Cecche, een kleine buurtschap van 3 huizen boven op een berg met een prachtig uitzicht, zelfs vanaf het toilet…
Hij wilde een paar wijnstokken om zich niet te vervelen en heeft nu 5 ha wijngaard en een Bed and Breakfast.
Bij het wederom overvloedige diner in Trattoria Nelle Vigne proefden we al zijn wijnen en genoten van een bijzondere zonsondergang.
Bij zoveel wijn op een dag hadden we bij terugkeer in het hotel wel even zin een verkoelend biertje en we sloten de dag af op het plein in Alba.
ROBERTO VOERZIO
De dag van de terugreis brak aan, maar niet zonder nog even bij Roberto Voerzio langs te gaan. Hier vonden we een mix van een prachtig domein en een zeer bijzondere werkwijze van deze wijnboer.
We werden ontvangen door David, de zoon van Roberto, een vlotte jonge kerel in korte broek en polo die ons in het kort de basisregels van zijn vader uitlegde. Toen zijn vader in 1986 de beste wijngaarden in La Morra kocht, ging hij daar aan de slag volgens het principe dat de wijn in de wijngaard gemaakt wordt. Vader Roberto was de eerste die in Barolo een “groene oogst” toepaste en werd voor gek verklaard.
De bijzonder hoge prijzen voor de Barolo’s van Roberte Voerzio worden bepaald door het feit dat per stok slechts 500 tot 1000 gram druiven geoogst worden. Er staan echter wel 2x zoveel stokken op een ha als gebruikelijk (50 cm i.p.v. 1 meter uit elkaar).
Ook zijn de stokken hier bijzonder kort, slechts 30 cm boven de grond, omdat zij vinden dat de trossen dicht bij de stok moeten groeien. Een andere zeer opmerkelijke werkwijze is dat ze nog een tweede “groene oogst” toepassen, nl. eind augustus, waarbij ze de trossen Nebbiolo (die vrij groot zijn) halveren, de onderste punt wordt eraf geknipt, zodat alleen de beste druiven zich verder kunnen ontwikkelen. Door deze werkwijze kan Voerzio 20 dagen eerder oogsten dan de andere boeren, waardoor ze nooit last hebben van de regen die zich vaak in oktober aandient.
Voerzio maakt 6 verschillende klassieke stijl Barolo Cru’s op een moderne manier. Hier gaan ze voor de maximale kwaliteit en als een jaargang daar niet aan voldoet, wordt er niet geproduceerd, dat mag dan ook wel voor dat geld.
De tijd begon een beetje te dringen, want er moest een vliegtuig gehaald worden en nog een Italiaanse lunch weggewerkt. Dankzij een zeer snelle ober zetten wij op tijd weer koers richting Nederland, met weer meer wijnmakers-verhalen in onze bagage.
Wijnkoperij Henri Bloem Arnhem
Marja van Tooren