Groepsreis mei 2018: Bloem in de Languedoc.

Naast alle reizen naar “wijnland” die we met elkaar maken, mogen we één keer per jaar op een soort schoolreisje en mag je je vriendje of vriendinnetje meenemen. Het is altijd aan het eind van de maand mei, want dan is het zo lekker weer in het zuidelijk deel van Europa en kan het hier in Nederland nog weleens een beetje wisselvallig zijn. Dit jaar verzamelden we ons zondagmorgen 27 mei 2018 op Schiphol en vlogen we rond het middaguur naar Montpellier voor een bliksembezoek van krap 48 uur aan de Languedoc. Altijd gezellig. 

In Montpellier stond het busje voor ons klaar en daar gingen we. Eerste stop was in Pic Saint Loup bij Château des Mouchères. Een heel traditioneel Frans wijnbedrijf waar de boer letterlijk en figuurlijk met de voeten in de natte klei staat. Karakteristieke Franse wijn gemaakt van hoofdzakelijk syrah en grenache. Geen schmuck, gewoon eenvoudig en eerlijk. Na een groepsfoto, allemaal weer in de bus op weg naar…. Domaine Montrose, de producent van onze meest verkochte wijn, de rosé van Bernard en Olivier Coste. Alhoewel we elkaar diverse keren per jaar op allerlei beurzen tegenkomen, was het heel leuk weer eens op het domein zelf te zijn. We werden hartelijk ontvangen en hadden met elkaar een reuze gezellige avond in de tuin. De regen bleef gelukkig achterwege. 

De volgende morgen vertrokken we naar een nieuwverworven wijngaard van de familie Coste in Faugères, nl. Château des Adouzes. De wijngaard is genoemd naar de boven het stadje gelegen ruïne. De heren Coste gaan zich hier helemaal richten op rode wijnen van de carignan onder de exotische naam Le Tigre. 

Na een mooie wandeling naar de ruïne en een bezoek aan een eeuwenoude begraafplaats stond de bus weer klaar om ons naar Domaine Guy Moulinier te brengen. Zoon Stefan die tegenwoordig de scepter zwaait stond ons op te wachten en na een rondgang door dit moderne, strakke en schone bedrijf en een proeverij van de laatste jaargangen, werden de uitgenodigd voor een heerlijke lunch. Als afsluiter werd er een magnum Terrasses Grillées 2001 ontkurkt. Wat een plaatje…. De rode wijnen van Moulinier kunnen prachtig rijpen. 

Alhoewel we al een vol etmaal in het zuiden van Frankrijk waren, hadden we de zon nog niet gezien, erger nog het kwam op weg naar Château de Lastours in Corbières met bakken uit de lucht… en we zouden gaan quad-rijden???? 

Lastours is een bezit van 1000 ha, waarvan 100 ha wijngaarden en 10 ha olijfbomen. Ook is hier een testbaan voor auto’s, o.a. voor de Parijs-Dakar ralley. Het quad-rijden ging niet door vanwege de ongelofelijke modderpoel (het is hier allemaal kleigrond), maar we gingen wel met een aantal 4WD’s de wijngaarden in en naar de hoogste delen en hadden daar een prachtig uitzicht. Château de Lastours is een hypermodern bedrijf waar nog veel groei in zit. We proefden hun nieuwe witte wijnen gemaakt van Vermentino en waren heel blij verrast.Behalve al het eerdergenoemde hebben ze hier ook een restaurant en een hotel, dus we hoefden niet ver weg.

De laatste dag van onze reis was alweer aangebroken: bezoek aan Vincent Pugibet van Domaine La Colombette, de inspirerende en altijd vol nieuwe ideeën zittende wijnmaker uit de buurt van Bézier. Was hij niet een van de eersten die druppelirrigatie toepaste in de wijngaarden jaren geleden, gevolgd door het produceren van wijnen met een lager alcoholpercentage van 11,5% en later zelfs van 9%. Is hij niet degene die al jaren bezig is druiven te ontwikkelen die schimmelresistent zijn, de zogenaamde PIWI-wijnen. Een man die uren kan praten over datgene wat hem bezighoudt en dat is niet alleen goede wijnen maken, maar dat ook zo efficiënt en duurzaam mogelijk te doen. Over alles is hier nagedacht, niets gebeurt zomaar. 

Hij nam ons mee de wijngaard in en vertelde over zijn speciale manier van machinaal snoeien, wat heel efficiënt en tijdbesparend werkt en waardoor er aan de stokken kleine trosjes met druiven ontstaan, die een gelijkmatiger kwaliteit hebben, dan hele grote trossen. Doordat de kwaliteit heel constant is, kan er ook machinaal geoogst worden. 

Natuurlijk vertelde hij ook over zijn wijnen met een lager alcoholpercentage, wat gebeurt door omgekeerde osmose. Ik had het nog nooit begrepen, maar nu viel ineens het kwartje. Vincent maakt volwaardige wijn met alles erop en eraan, vervolgens perst hij de wijn door dit wonderapparaat en doordat de moleculen van water en alcohol kleiner zijn dan van de andere stoffen in de wijn, worden water en een deel alcohol gescheiden van de rest. Vervolgens distilleert hij deze vloeistof, vangt het water weer op en voegt dat weer bij de wijn. Voilà, een wijn met veel smaak, want alle smaakstoffen blijven behouden, maar minder alcohol. 

En dan nog de PIWi (Pilzwiederstandsfähig) wijnen, waar hij al jaren mee bezig is. Verschillende druivenrassen worden gekruist, waardoor nieuwe rassen ontstaan. Een proces wat voordat je een wijn van een bepaalde nieuwe druif hebt minimaal 7 jaar duurt. Na al die jaren van experimenteren heeft hij nu een heerlijke nieuwe wijn ontwikkeld van de Souvignier Muscaris-druif. Heerlijke fris, fruitig met een zuivere smaak. 

Na een informele lunch van heerlijke Franse specialiteiten werd het tijd om afscheid te nemen van de familie Pugibet en met de bus richting Montpellier te gaan. De zon was gelukkig wel inmiddels doorgekomen en daar mochten we nog even langer van genieten want onze vlucht naar Amsterdam was ernstig vertraagd door het noodweer in Nederland. Het klimaat is behoorlijk aan het veranderen, waar ook de boeren in het zuiden van Frankrijk zich zorgen over maakten. Zo nat als dit voorjaar hebben ze het zelden gezien en dat zal gevolgen hebben voor de ontwikkeling van de druiven en de oogst later dit jaar. 

Het waren weer twee fantastische dagen…. Ha, ha! Waar zal de reis volgend jaar heengaan? 

Marja van Tooren

Wijnkoperij Henri Bloem Arnhem