Dagelijks verslag van onze collega's die momenteel de Bourgogne afstruinen op zoek naar de lekkerste, beste en meest koopwaardige Bourgognes van oogstjaar 2012. Lees in deze rubriek dagelijks de bevindingen van onze gastcolumniste Carine Hartman.

3 februari

De reis

Bonjour! 9.12 uur zijn we vertrokken. Met dikke vooruitzichten, dikke verlangens en voornamelijk dikke truien gaan we ons eerst onder NAP begeven om Huub op te halen in Zeewolde, om vervolgens koers te zetten naar Frankrijk.

De dag begon met een prachtige zonsopgang en hoewel we aan het begin van de reis wat verdwaalde drupjes hadden, doet de zon hard z’n best. De temperatuur is 3.5 graden.

Onderweg was het verrassend rustig en hadden we heerlijk weer. Ook liepen we strak op schema, we kwamen precies om 18.00 uur aan in het hotel in Beaune. We hebben wel geconstateerd dat de Fransen in Beaune wat achterlopen; we zagen in sommige tuinen nog kerstverlichting staan. Ik had zelf niet zo’n heel bijzonder hotel verwacht, gewoon simpel, maar niets bleek minder waar: vrij ruime kamers met 2-persoonsbedden, ook al sliep je er in je eentje, en waar ik persoonlijk heel blij van werd waren de kleerhangers in de kast en de föhn! Ach wat kan ik zeggen, vrouwen blijven vrouwen.

Om 19.00 uur zijn we wat gaan drinken in café La Béléda aan de Place Madeleine om vervolgens op weg te gaan naar een restaurant. Helaas was het restaurant wat we in gedachten hadden gesloten, dus moesten we even rondkijken. Uiteindelijk hebben we een restaurant gevonden dat nog plek had, genaamd Piqu’ Boeuf. Als voorgerecht had ik zalm met aardappel, hoofdgerecht was rijst met coquilles, vervolgens een kaasplankje en finalement: crème brulée. Natuurlijk was het hoofdonderwerp van alle gesprekken wijn: past het wel of niet bij het gerecht, wat zullen we kiezen, etc. Rond 22.30 waren we weer terug bij het hotel en ging iedereen maar al te graag terug naar de kamers om eens even flink van de nachtrust te genieten.

Tot zover dag 1, morgen beginnen de afspraken met de wijnboeren. Tot dan!

4 februari

Domaine Delarche

Na een vroeg ontbijt zijn we op weg gegaan naar onze eerste afspraak met Étienne Delarche van Domaine Delarche in Pernand-Vergelesses. De dag begon erg mistig en met veel motregen. We kwamen bij hem aan en gingen vrijwel direct naar de vochtige ‘cave’, waar de wijnen van2012 inde vaten lagen. We begonnen met enkele wijnen van 2011 die al in de flessen zaten. Étienne is een heel rustige man, hij praat niet veel maar hij maakt wel goede wijn! We hebben ook 2 witte wijnen geproefd van 2012, dus uit het vat en piepjong, deze waren verrassend lekker. Als cadeautje heb ik voor alle wijnboeren een cd van het Britten Jeugd Strijkorkest (het orkest waar ik zelf in speel) meegenomen. Zodoende kreeg Étienne een cd, en volgens mij was hij er wel blij mee, dus dat was leuk.

Domaine Jayer Gilles

Vervolgens gingen we door de heuvels richting Magny-les-Villers, naar meneer Jayer Gilles. We hadden niet het geweldige uitzicht waar we op hoopten, de mist was enorm dik. Eenmaal aangekomen bij Domaine Jayer Gilles ging de wijnboer ons voor naar de tanks waaruit hij met een pipet telkens een kleine hoeveelheid wijn in de glazen goot.

Tijdens het proeven van de eerste wijn kwam ik erachter dat er nergens een spuugbak stond, en zag ik Co en Huub alles gewoon op de grond uitspugen! Dus ja, dan doe ik dat ook, maar het blijft apart. Daarna gingen we naar de kelder, die mooi en goed georganiseerd was. Spugend en peinzend gingen we door, de wijnen werden al mooier en verbazingwekkender. Na het proeven nog even gebabbeld met de wijnboer over de restaurants in Beaune en zelfs toen we weer in de auto zaten, zaten de mannen nog de wijnen de hemel in te prijzen.

Domaine Grivot

Het derde bezoek was bij Domaine Grivot. De wijnboer zelf was naar Australië dus leidde zijn dochter Mathilde ons langs alle wijnen. Deze wijnen zaten allemaal in tanks. Telkens haalde ze met een pipetje een kleine hoeveelheid uit de tanks. Ze was heel netjes: als ze iets morst op de grond, maakte ze dat gelijk schoon en de overige wijn uit ons glas ging in karaffen. Wat de wijnen betreft: soms klonk er een bedachtzame ‘hmm’ en soms viel er na het proeven van een wijn een lange stilte en dan ‘potverdorie wat mooi’. We hebben zelfs een klein beetje Richebourg mogen proeven, waar ze heel weinig van hadden: een tank van 2200 literzat maar voor 1/3e vol. Hij smaakte vraiment geweldig, helaas hebben wij deze 200 euro ook weer uitgespuugd.

Domaine Eugénie

Vervolgens reden we verder naar Domaine Eugénie. Hij gaf ons, als enige van alle wijnboeren, de optie van Franse of Engelse uitleg. Huub stelde voor om in het Engels te converseren. Hij gaf ons een boekje met het aanbod aan wijnen en vroeg hoe de zaken gingen bij Henri Bloem. Daarna gingen we naar de kelder en proefden we al gebottelde wijnen van 2011. Ik moet zeggen, al sprak hij Engels, het klonk als Frans. Ook erg mooie wijnen, Huub en Co schreven driftig en dachten knikkend na.

Michel Gros

Onze laatste rendez-vous was met Michel Gros. Zijn kelder was enorm en de vaten lagen driehoog, iets wat we bij de andere wijnboeren nog niet hebben gezien. Wat best bijzonder was, was dat hij het hout rondom het bondelgat gelakt was met paraffine, om de wijn te beschermen van insecten en bacteriën, zodat het niet bederft. Deze wijnen waren allemaal verschillend: van gesloten tot open en van hoge zuurgraad tot lage zuurgraad. Ook opvallend was dat hij één wijn in 2 verschillende vaten had zitten: het ene vat was gebruikt en het andere vat was nieuw. Deze twee vaten ging hij uiteindelijk samenvoegen tot één wijn; zodoende kregen wij een beetje van de beide gaten bij elkaar gevoegd. Het was merkbaar dat het gebruikte vat zorgde voor meer fruit in de wijn, en het nieuwe vat voegde hout toe. De combinatie was subliem! De glazen zetten we vaak neer op de vaten, zodat we kunnen schrijven, maar het gelakte deel op het vat is natuurlijk glad, dus daar ging het (gelukkig lege) glas van Huub. Galmde wel erg mooi in de kelder.

Dat was de tweede dag, dag 3 gaan we weer verder met de bezoekjes. À bientôt!

5 februari

Domaine Geantet-Pansiot

Onze eerste afspraak vandaag was met Vincent Geantet van domaine Geantet-Pansiot. Toen we er binnenkwamen kregen we gelijk een glas in ons hand en werden we meegenomen naar de kelder, volgens mij had meneer Geantet geen tijd te verliezen. De kelder had, in tegenstelling tot wat ik tot nu toe gezien heb, niet één grote ruimte maar had gangetjes met kleine ruimtes eraan vast. Deze ruimtes lagen he-le-maal vol met flessen en vaten. We gingen aan een tafeltje staan waar de flessen van 2011 al klaarstonden en begonnen met het proeven van een witte wijn. Vervolgens proefden we verschillende rode wijnen. Hoewel de wijnen vrij koud waren, waren de mannen erg onder de indruk. Co: ‘tjonge jonge wat een wijnen!’. We kregen zowel premier crus als grand crus in onze glazen geschonken. Het ging aan één stuk door, weinig praten. Meneer Geantet is een grote fan van Harley-Davidson en Johnny Hallyday, zijn we achter gekomen. We maakten nog een paar foto’s en stonden met 45 minuten weer buiten.

Domaine Rousseau

Daarna gingen we door naar Domaine Rousseau. Toen we door de poort liepen, zagen we Charles Rousseau, de oude baas, in zijn kantoor zitten. Het is traditie dat je eerst een praatje maakt met hem voordat je gaat proeven. Zodoende klopten we op de deur van het kantoor en maakte ik voor de eerste keer kennis met monsieur Rousseau. Hij vroeg dingen aan Co over hoe de zaak nu loopt, wat Co het liefst drinkt in de Bourgogne, etc. Vervolgens gingen we naar de kelder. Zodra de eerste wijn in het glas geschonken werd en we in het glas roken, zei Huub: ‘snap je nu waarom ik hier zo blij van word?’. En of ik het snapte. Goeiedag wat een wijn. We waren alle drie erg onder de indruk. Wat opviel was dat deze wijnboer, ondanks het slechte weer van 2011, wel 3 rijen vaten boven elkaar had, in tegenstelling tot alle andere boeren waar we langs zijn geweest. We hebben ook al 2012 geproefd, deze had al verrassend veel smaak. De ‘potverdories’ en ‘wat een wijnen’ klonken nog lang na in de auto.

Christophe Bryczek

Na een lunch bij Chez Guy, die overigens heerlijk was, reden we door naar Christophe Bryczek. We gingen gelijk de kelder in. Daar hingen allemaal versieringen en vlaggetjes, ter ere van paus Jean Paul II. Meneer Bryczek was heel vriendelijk en praatte veel. We vroegen hem wat hij het liefst drinkt naast Bourgogne, en dan ging zijn voorkeur alsnog uit naar pinot noir, maar dan uit Marlboro, Nieuw Zeeland. De mannen praatten over veel verschillende dingen, zoals de verkoop van afgelopen jaar en zijn kinderen. Op een gegeven moment vroeg hij aan mij of ik wilde meemaken hoe hij Co altijd test. Hij pakte een fles naar keuze, haalde het etiket eraf en schonk de wijn in een glas. Het glas gaf hij aan Co, met de vraag: uit welk jaar komt deze wijn? Huub en ik gokten op 2007, helaas zaten wij hier compleet naast. Co zei dat het ouder was dan 2007 en gokte op 1997. Hij zat er vlakbij, het was 1999. Nog even gekletst en vervolgens weer naar buiten, waar het opeens helemaal wit zag van de sneeuw!

Bruno Clair

De vierde ‘dégustation’ was bij Bruno Clair. Keldermeester Philippe Brun had de glazen en flessen al klaarstaan, dus we konden gelijk beginnen. Dat was mooi, want we hadden rond de 15 wijnen om te proeven. Huub had van te voren aan me verteld dat de kelder van Bruno Clair één van de koudste kelders was waar we in gingen, en dat was waar. De kelder had een temperatuur van 7 à 8 graden, dus de wijnen waren ook koud. Toch konden we merken dat het zeker kwaliteit was, om met de woorden van Huub te zeggen was het weer ‘een feestje’.  Tijdens het proeven keek ik wel om me heen in de kelder, en ik ben erachter dat ik niet meer naar boven ga kijken in de wijnkelders. Wát een spinnenwebben, er hingen witte spinnen aan het plafond! Heel bijzonder. We eindigden met witte wijnen, stuk voor stuk een smaaksensatie.

Hubert Lignier

Ons laatste bezoek van de dag was bij meneer Hubert Lignier. De kelder van deze meneer was warmer dan buiten: buiten was het rond de 3 graden en in de kelder 11 à 12 graden. De zoon van Hubert leidde ons rond in zijn kleine doch volle kelder. We hebben een aantal wijnen geproefd, stonden er allen prima bij. Hubert Lignier zelf kwam ook nog even een kijkje nemen om te vragen hoe het ging. Vader en zoon waren beide erg geïnteresseerd in het transport naar Nederland en het programma van onze reis door de Bourgogne. Daarnaast waren ze erg blij met de cd die ik ze gaf. 

6 februari

Marc Colin

De eerste afspraak van vandaag was met Damien Colin, de zoon van Marc Colin. We gingen naar een ruimte in de kelder dat speciaal gebruikt werd als proeflokaal. Zo vroeg in de ochtend was dat heerlijk. Comfortabel en ontspannen begonnen we aan de rode wijnen. De tweede rode wijn had kurk, dus pakte monsieur Colin gelijk een ander. Hij vroeg hoe de zaken gingen in de winkel. Ook gaf hij aan dat 2012 problematisch zou worden voor hem, wat we ook van andere wijnboeren hebben gehoord, vanwege de kleine opbrengst als gevolg van hagelbuien in augustus. Ze hopen hier allemaal dat 2013 een jaar wordt met hogere opbrengst. Na een aantal rode wijnen gingen we over naar wit. Toen we bij de laatste twee wijnen waren aangekomen zei Huub: ‘nu komen we weer bij de wijnen die meisjes van 18 (zoals ik) normaal niet drinken’. Hiermee bedoelde hij de Batard en de Montrachet. Ik heb er dus extra van genoten!

Michel Juillot

Daarna reden we door naar Mercurey waar we een proeverij hadden bij Michel Juillot. De zoon van meneer Juillot, Laurent, begeleidde ons. We gingen met de auto naar zijn kelder, dat was namelijk een eindje weg van zijn huis, op een berg. Laurent vertelde dat hij meerdere malen in China is geweest, en toen zei Co dat ik een cursus Chinees heb gehad op de middelbare, wat inderdaad zo was. Dus even wat in het Chinees gebabbeld, zinnen als “hallo, hoe gaat het”, en “tot ziens”. Was erg leuk! We begonnen met witte wijnen uit 2012 die nog in de vaten zaten, en de reactie van Co op de eerste was: ‘prachtig wat een wijn’. Waren inderdaad nu al erg mooi, evenals de rode wijnen van 2012 die nog veel bessensmaak hadden. Het was net of we cassis dronken. Ja, dat was wel even genieten! Wat ook grappig om te zien is, is dat er haarknipjes zitten op de vaten waaruit hij wijn haalt. Zo kan de persoon die de vaten bijvult meteen zien welke vaten hij moet bijvullen. Briljant natuurlijk, maar het is wel een komisch gezicht.

Meneer Juillot heeft 31 ha grond, wat vrij veel is, en had dan ook rijen met vaten van 3 à 4 hoog. Eén van de vaten had een glazen wand waar je doorheen kon kijken, en zo het gistingsproces kon zien. Erg leuk. We gingen daarna over op wijnen uit 2010 en 2011, ook allen die bessensmaak. Vervolgens liet hij ons een wijn uit 2008 en een wijn uit 2009 proeven. Ondertussen gaf hij uitleg over gistingsprocessen en oxidatie. Nadat we alles geproefd hadden en we terug gingen naar zijn huis, stond zijn vader Michel klaar met een rode wijn waarvan we moesten raden welk jaar het was. Het was al een wat oudere wijn, we gokten op 2004 maar het was 2006. Dat soort raadspelletjes zijn leuk om mee te maken, je gaat echt op alle details letten.

Bernard Moreau

We brachten ons derde bezoek aan Bernard Moreau et Fils. Zijn zoon Alexandre nam ons mee naar zijn ‘cave’, waar hij de glazen en wijnen al klaar had staan. We begonnen met wit, die waren allemaal prima en toegankelijk. De premier crus van 2011 zaten nog niet in de fles, dus hebben we uit de tank getapt. Daarna over op rood, ook goede wijnen, hij gaf er een beetje uitleg bij over de vele verschillende gebiedjes in de Côte de Beaune. Prima bezoek, niet veel bijzonders. Wat het weer betreft, lekker wisselvallig: vanochtend hadden we sneeuw, vervolgens regen en dan schijnt opeens volop de zon.

Domaine Courcel

Onze laatste afspraak liet even op zich wachten, die stond namelijk gepland om 17.30 uur, en aangezien we bij Moreau al om 15.00 uur klaar waren, gingen we maar even een beetje rondrijden en naar de Leclerc. Toen we aankwamen bij Domaine Courcel was wijnmaker Pierre er nog niet. Zo raar was dat niet, we waren er namelijk al om 17.00 uur. Het begon steeds meer te sneeuwen, dus toen de wijnboer aankwam gingen we gelijk naar de kelder. Daar was het ook vrij koud, rond de 8 graden. Pierre was een man van weinig woorden, maar hij maakt wel goede wijn! Na het korte maar krachtige bezoek reden we door naar Chablis, waar we de nacht doorbrachten.

Morgen de laatste afspraak, dus ook het laatste verslag (:

7 februari

Benoit Droin

De laatste dag van onze reis was aangebroken en we zaten inmiddels in Chablis. Na het ontbijt gingen we met ze vijven (Anton, Antoinette, Huub, Co en ik) langs bij meneer Benoît Droin. Hij heeft een mooie, grote kelder met ruimtes die vol lagen met flessen. Hij had de 8 wijnen die we gingen proeven al mooi op een rijtje klaarstaan, allemaal witte wijnen uit 2011. Hij gaf bij elke wijn uitleg over hoe hij smaakte, en ze waren zoals Antoinette zei ‘erg fijntjes’. Hij bezit 25,5 ha, dus dat is behoorlijk wat.

Wat we de hele reis al van elke boer gehoord hebben is de discussie over Diam kurken. Dit zijn samengestelde natuurkurken, stukjes kurk die aan elkaar gelijmd zijn tot één kurk. Sommige wijnboeren waren tegen deze kurken omdat het gevaar bestaat dat de lijm van de kurk in de wijn trekt, wat giftig is. Andere wijnboeren zweren bij deze Diam kurken, omdat de wijn langer fris blijft en er geen kurksmaak in de wijn komt. Deze laatste opinie geldt ook voor meneer Droin.

Na het proeven van de geplande 8 wijnen, gingen we weer een raadspelletje doen (quelle surprise). Deze keer moesten we niet het jaar raden (dat was 2007), maar welke wijn het was. Dat was ook leuk, ik zag iedereen ernstig peinzen en 10 keer ruiken en het glas draaien. Ook ik rook het verschil, waar ik al vrij trots op was, al had ik totaal geen idee wat het kon zijn. Uiteindelijk gaf Benoît het antwoord: het was DEZELFDE wijn! Uit hetzelfde jaar en op dezelfde dag gebotteld. Het grote verschil in smaak en geur wat we constateerden kwam door het verschil in kurken. De eerste fles had een vrij ouderwetse kunststofkurk en de tweede fles had een Diam kurk. Wat we niet verwacht hadden was dat de fles met de Diam kurk lekkerder was. Het was verrassend dat het verschil zo groot was! Na het proeven scheidden de wegen van Anton en Antoinette en van Huub, Co en mij. Veel sneeuw gehad onderweg, voornamelijk in de Ardennen.

Dit was de ‘Bloemlezing’ van de Bourgognereis 2013! Ik vond het hartstikke leuk om te rapporteren, ik heb nog nooit zoveel goede wijnen gedronken. Ik weet zeker dat Henri Bloem heel blij is met deze goede producenten.

Tot het volgende verslag!